De datum 20-05-2005 is niet alleen cijfermatig gemakkelijk te onthouden. Voor Heracles Almelo is het ook de dag waarop een kampioenschap werd gevierd in de Eerste Divisie. “Nooit meer Eerste Divisie!” galmde het onder andere bij het feest in het stadion en de huldiging op het Marktplein. In tegenstelling tot de promoties in 1962 en 1985 leidde dit kampioenschap tot een duurzaam verblijf in de Eredivisie. Een verblijf dat tot de dag van vandaag blijft voortduren. Een korte bloemlezing op het seizoen dat leidde tot het kampioenschap nu vijftien jaar geleden.

Een goed begin
Heracles Almelo was in de voorgaande seizoenen al dichtbij promotie geweest. De nacompetitie bleek echter steeds een te groot obstakel. Het seizoen 2004-2005 begon op 13 augustus 2004 met een thuiswedstrijd tegen Stormvogels Telstar en een kwartier voor tijd tekende Jeffrey de Visscher voor het enige doelpunt. De week daarop werd gewonnen bij AGOVV: 0-2. Daarna volgde er een gelijkspel tegen Fortuna Sittard (0-0) en de uitwedstrijd tegen FC Dordrecht ging met 2-0 verloren.

De formatie van Peter Bosz pakte daarna de draad weer op en wist drie keer op rij te winnen. Eerst ging Go Ahead Eagles in Deventer met 0-3 van het veld dankzij doelpunten van Gert-Jan Tamerus (2x) en Richard Roelofsen. Daarna werden ook Helmond Sport (3-0) en Emmen (0-2) aan de kant gezet. De thuiswedstrijd tegen HFC Haarlem zorgde voor een ontnuchtering. De gasten behaalden een ruime zege: 0-4.

Zeges blijven volgen
Heracles Almelo ging echter onverstoorbaar verder en opnieuw volgden drie zeges op rij. Op 15 oktober werd Excelsior met 3-2 verslagen en daarna volgden Cambuur Leeuwarden (1-3) en MVV (5-1). De drie duels daarop leverden puntverlies op. De uitwedstrijd tegen FC Volendam eindigde in 0-0 en thuis tegen TOP Oss werd ook niet gewonnen: 2-2. Uit tegen FC Zwolle werd geen punt gepakt: 2-1.

De ban werd gebroken in het thuisduel tegen FC Eindhoven. Sherjill MacDonald tekende op 26 november voor het enige doelpunt. MacDonald zou in de volgende speelronde, uit bij VVV-Venlo op 3 december, ook het doel treffen. Hij bepaalde de eindstand op 0-2 nadat Thuis Sluiter de score had geopend. De thuiswedstrijd tegen Sparta, dat dit seizoen uiteindelijk de grootste belager zou zijn, ging met ruime cijfers verloren: 0-4. Het herstel volgde in de laatste ronde voor de winterstop. Peter Reekers nam in Veendam het enige doelpunt voor zijn rekening.

Na de winterstop
Heracles Almelo ging de tweede helft van het seizoen van start met een gelijkspel bij Stormvogels Telstar (2-2) en daarna liep het als gesmeerd. Er volgend drie zeges op rij en wel tegen AGOVV Apeldoorn (3-0), Fortuna Sittard (0-3) en FC Dordrecht (4-1). De thuisnederlaag tegen Go Ahead Eagles (1-3) was een hinderlijke onderbreking maar er volgden vier overwinningen op rij. De reeks ging van start bij Helmond Sport (0-1) en daarna volgden Emmen (3-2), Excelsior (1-4) en HFC Haarlem (0-1). De laatste zege kwam tot stand dankzij een treffer van Marnix Smit in de slotfase.

Zes keer raak in Eindhoven
FC Volendam wist op 1 april in Almelo de reeks te breken (0-1) maar Heracles Almelo bleef daarna doorgaan met het pakken van punten. TOP Oss werd met 0-1 verslagen dankzij een doelpunt van Kwame Quansah en een aantal dagen later werd FC Zwolle met 2-1 aan de kant gezet. Het uitduel tegen FC Eindhoven op 15 april werd maar liefst 0-6. De gastheren verloren Shelton Martis en Rik van den Langenberg met een rode kaart en Heracles Almelo speelde de overtalsituatie goed uit. Gert-Jan Tamerus (2x), Roel Buikema, Jeffrey de Visscher, Kwame Quansah en Peter Reekers kwamen op het scoreformulier terecht.

Titel binnen handbereik
De thuiswedstrijd tegen Cambuur Leeuwarden ging verloren (1-2) maar Heracles Almelo laveerde zich dankzij zege op MVV (1-2) en VVV-Venlo (2-0) in pole position voor de titel. De speelronde van 13 mei 2005 zou al veel duidelijk maken. De uitwedstrijd tegen concurrent Sparta stond op het programma. Heracles Almelo verdedigde in een spannend duel met verve de voorsprong van drie punten op de ranglijst: 0-0. De titel was binnen handbereik.

20 mei 2005
Het laatste loodje thuis tegen BV Veendam zou het zwaarst zijn. De bezoekers namen op 20 mei 2005 een voorsprong via Ronald Hamming en de 0-1 zou ook de ruststand zijn. Het was toen al duidelijk dat Sparta normaliter de punten zou pakken tegen Go Ahead Eagles. Bij rust stond het in Deventer al 0-2. De Rotterdammers lieten er in de tweede helft geen gras over groeien en liepen uit naar 2-5. Heracles Almelo moest scoren ook omdat het doelsaldo van Sparta veel beter was. Na ruim een uur spelen leek alles in orde te komen. Roel Buikema en Kwame Quansah bogen de achterstand om in een voorsprong (2-1) maar een benutte strafschop van Ronald Hamming zorgde niet veel later voor de 2-2. De slotfase leek eindeloos te duren maar na het het laatste fluitsignaal van Pieter Vink kon het feest beginnen.