Janis Blaswich voelt zich thuis bij Heracles Almelo. De samenwerking met keeperstrainer Brian van Loo en een mental coach maken hem elke dag beter. De 28-jarige Duitse keeper, die droomt van de Bundesliga, is van zichzelf rustig, maar kan een dag na een verloren wedstrijd flink chagrijnig zijn. “Gelukkig voelt mijn vrouw dat aan.”
Kunnen we het interview in het Nederlands doen?
Dat kunnen we proberen! Ik heb altijd dichtbij de grens gewoond en op de middelbare school twee jaar Nederlandse les gehad. Dat was wel twaalf jaar geleden, dus vorig seizoen ben ik weer gaan leren. Samen met de andere Duitsers zaten we één keer in de week na de training met een leraar. Het is belangrijk dat je de mensen die hier werken verstaat. De teambesprekingen met de coach zijn wel in het Engels, want het is te moeilijk om in details over voetbal te praten.
Je bent bezig aan je tweede seizoen bij Heracles Almelo. Hoe bevalt het hier?
Heel goed. Wonen in Almelo is lekker rustig. Ik hoef niet lang te rijden naar de training en als ik drukte wil, kan ik het opzoeken in een andere stad. Mijn vrouw en ik vinden het leuk om een dagje ergens heen te gaan. Giethoorn, Utrecht, Amsterdam. Of als ik twee dagen vrij ben, gaan we naar Mönchengladbach. Ik heb daar nog een huis en als ik over tien jaar stop, verwacht ik daar te gaan wonen met mijn familie.
Je hebt lange tijd bij Borussia Mönchengladbach gespeeld. Hoe kijk je daarop terug?
Het is de club waar ik groot ben geworden en ben uitgegroeid tot professional. Mijn doel was om door te breken, maar die stap was moeilijk. Ik had Marc-André ter Stegen en Yann Sommer voor me, die speel je er niet zomaar uit. Ter Stegen is een keeper van wereldniveau. We hebben tien jaar samen bij de club gezeten, hij zat vaak één jaargang onder mij. Ik heb nog altijd contact met hem. We appen af en toe en ik probeer naar Barcelona te gaan, maar wij spelen zelf elke week, dus dat is lastig.
Voelt het als teleurstelling dat je nooit je officiële debuut hebt gemaakt?
Dat is jammer, maar ik heb wel oefenwedstrijden gespeeld, zoals tegen Bayern München in de voorbereiding. Een echte kans bleef uit, dus werd ik uitgeleend. Bij Dynamo Dresden werd ik kampioen in de 3. Bundesliga en met Hansa Rostock wonnen we de regionale beker. Het niveau in die competities is hoog en het leeft enorm. Zelfs in de 3. Bundesliga komen dertigduizend mensen naar het stadion. Het was goed om Gladbach te verlaten en andere dingen te zien. Ik ben dankbaar voor mijn tijd daar, maar uiteindelijk speel ik liever een serieuze wedstrijd tegen Ajax dan een oefenwedstrijd tegen Bayern München.
Bij Heracles Almelo ben je vanaf het begin eerste keeper geweest.
Ja, dat was zo, maar als ik vier wedstrijden slecht gespeeld zou hebben, was ik heus wel gewisseld. Elke wedstrijd moet je presteren. Dat wil je ook voor jezelf. Het is alleen maar goed om keepers als Michael Brouwer en Koen Bucker achter je te hebben die ook willen spelen. We zijn concurrenten, maar we zijn ook een team. Ze helpen me op de trainingen, ook al is het voor hen moeilijk dat ze niet spelen. Als keeper moet je nou eenmaal wachten op je kans. Die tijd heb ik ook gehad.
En hoe bevalt de samenwerking met keeperstrainer Brian van Loo?
Daar ben ik echt heel blij mee. Zijn aanwezigheid was belangrijk in mijn beslissing om hiernaartoe te komen. Brian gaat erg diep in op details. We analyseren elke week de wedstrijd en daar word ik aantoonbaar beter van. Hoe sta je als een tegenstander van buiten de zestien schiet? Of wanneer hij vanaf de achterlijn een voorzet geeft? Het komt soms aan op centimeters. Als je twintig centimeter te veel naar links staat, kun je een bal misschien niet meer raken. Of wanneer je niet stilstaat op het moment van schieten, kun je niet goed reageren. Je hebt elke honderdste seconde nodig om die bal te pakken. Dat maakt keepen interessant.
Er komt ook druk bij kijken, want elke fout kan dodelijk zijn.
Andere spelers hebben dat ook, maar als keeper komt er eerder een tegendoelpunt uit. Ik kan dat wel relativeren. Ik weet dat het kan gebeuren. Daarvoor ben je keeper. Er bestaan geen keepers die altijd de nul houden.
Helpt het ook dat je van jezelf rustig bent?
Buiten het voetbal ben ik rustig, maar in het doel ben ik anders. Dan doe ik alles om te winnen. Daar hoort duidelijke communicatie en agressiviteit bij. Als keeper moet je uitstralen dat die zestienmeter van jou is. Als je verlegen in het doel staat, pak je geen bal. Je moet geconcentreerd zijn en vertrouwen hebben in je eigen kwaliteiten. Ik praat met een mental coach om mijzelf scherp te houden. Dat kan ik iedere speler aanraden. Het betekent niet dat je mentaal zwak bent, maar eerder dat je het maximale uit jezelf wil halen. Het is belangrijk hoe je traint, hoe je leeft en hoe je denkt. Ik leer hoe ik mijn concentratie hoog houd en wat ik nog meer kan doen om te beter te presteren, zoals situaties visualiseren. Ik denk vooraf altijd aan reddingen, niet aan fouten, want daar heb je niets aan.
Hoe intens werk je met hem samen?
Vaak spreken we twee dagen na een wedstrijd met elkaar. De dag na een 4-1 nederlaag tegen Ajax ben ik chagrijnig, dan heeft het weinig zin. Met vier tegendoelpunten ga ik nooit tevreden naar huis. Weer een dag later is dat weggetrokken. Dan analyseren we de wedstrijd en wat ik ervan vond. Verder komen we zes tot tien keer per jaar bij elkaar. Dan praten we niet alleen over voetbal, maar ook over wat er in mijn familie gebeurt en hoe ik me voel.
Ben je thuis chagrijnig als je verliest?
Als ik in een slechte bui ben, voelt mijn vrouw dat aan. Dan laat ze me even een half uurtje met rust, maar daarna is het snel weer oké. Het is fijn om naar huis te gaan en te weten dat daar alles goed is. Mijn vrouw is nu zwanger van ons eerste kind. In januari is ze uitgerekend van onze zoon. Spannend, maar ik kijk ernaar uit. Als je na slechte dagen op de training thuiskomt en je ziet je kind lachen, zal de wereld weer goed zijn. Je kind geeft je positieve energie, denk ik. Ik zal snel ervaren hoe dat is.
Wat zijn je ambities voor de toekomst?
Ik focus mij eerst op dit seizoen, maar in de toekomst zou ik graag nog een volgende stap maken. De Bundesliga is een doel van mij, dat zit in mijn hoofd. Nu zou ik me klaar voelen om bij Mönchengladbach te spelen. Als zo’n kans voorbij komt, wil ik hem pakken. Ik wil niet over tien jaar terugkijken en mijzelf afvragen: ‘Heb ik alles voor mijn carrière gedaan?’ Ik wil kunnen zeggen: ‘Ja, ik heb er alles aan gedaan.’
Dit artikel verscheen eerder in het Heracles Magazine van december 2019.